Usuwanie zmian skórnych
(brodawki, tłuszczaki, kaszaki, torbiele, gruczolaki, włókniaki, mięczaki, kłykciny)

Tłuszczak

Tłuszczaki to pojedyncze lub mnogie miękkie guzy różnej wielkości. Typowa lokalizacja tłuszczaków to: bark, szyja, tułów, przedramiona, skóra głowy. Skuteczną metodą leczenia jest chirurgiczne wyłuszczenie guza. Zabieg wyłuszczenia tłuszczaka wykonuje się na ogół w znieczuleniu miejscowym. Nacięcie skóry jest zazwyczaj krótsze niż średnica samego tłuszczaka. Po usunięciu tłuszczaka następuje zamknięcie rany. Założone szwy pozostają na kilka dni. W trakcie gojenia rany należy unikać kontaktu rany z wodą. Podczas wyznaczonej przez lekarza wizyty kontrolnej usuwane są szwy skórne.

Kaszak

Kaszak (cysta zastoinowa) rozwijająca się w obrębie narządu włosowego. Uszkodzenie jego pokrywy powoduje wydobywanie się serowatej wydzieliny. Typowa lokalizacja kaszaków to głowa, twarz, tułów i przedramiona. Zazwyczaj mają szczątkowy otwór na szczycie, a w jego otoczeniu mogą znajdować się zaskórniki. Kaszaki utrzymują się latami, bez dolegliwości bólowych. Leczenie polega na usunięciu chirurgicznym w znieczuleniu miejscowym całej cysty wraz z łącznotkankową torebką. W przypadku licznych zmian konieczna jest wcześniejsza konsultacja lekarska celem kwalifikacji do zabiegu.

Torbiele naskórkowe (prosaki)

Torbiele naskórkowe to guzki o barwie żółtawo-białej. Na szczycie guzków często widoczny jest mały otwór, pozostałość mieszka włosowego, z którego powstają. Torbiele występują zwykle na twarzy, szyi, w okolicach małżowin usznych, tułowiu, rozwijają się tam gdzie znajdują się mieszki włosowe i gruczoły łojowe. Torbiele są zazwyczaj usuwane, jeśli powodują stany zapalne oraz ze względów kosmetycznych. W leczeniu stosuje się wyłuszczenie przez nacięcie skóry ponad guzkiem lub opróżnienie zawartości torbieli przez niewielkie nacięcie z następowym wyciągnięciem jej ściany. O doborze techniki zabiegowej decyduje lekarz.

Prosaki to drobne torbiele naskórkowe ok. 1-2 mm guzki zlokalizowane na powiekach, skroniach. Mogą być zejściem oparzeń, stanów zapalnych bądź urazów. Stosowane leczenie prosaków zależy od ilości oraz lokalizacji zmian. Przy wykwitach licznych można stosować zabiegi mikrodermabrazji. Większe prosaki usuwane są delikatnymi nożyczkami z pozostawieniem ran do samoistnego wygojenia się.

Gruczolaki potowe powiek

Gruczolaki potowe to drobne spoiste guzki pokryte niezmienioną skórą, zlokalizowane wokół powiek głównie dolnych. Guzki są na ogół liczne. Gruczolaki potowe zazwyczaj występują u dorosłych. Leczenie wskazane jest ze względów kosmetycznych, a polega najczęściej na ablacji laserowej, bądź chirurgicznym wycięciu. Przed zabiegiem oraz w przypadku innej lokalizacji: okolica pach, pępka, górnej części klatki piersiowej należy wykonać biopsję diagnostyczną.

Kępki żółte powiek

Kępki żółte powiek to miękkie, płasko-wyniosłe guzki o zabarwieniu żółtawym, umiejscowione na powiekach. Kępki żółte mogą towarzyszyć hiperlipoproteinemii. W przypadku wykwitów o większych rozmiarach można usuwać je chirurgicznie. Zabieg przeprowadzony jest w znieczuleniu miejscowym, czasami konieczne jest założenie szwów skórnych.

Włókniaki miękkie

Włókniaki miękkie to drobne, często uszypułowane guzki barwy różowej lub brunatnej. Większe włókniaki mogą być uszypułowane. Najczęściej znajdują się na szyi, powiekach, w dołach pachowych, pachwinach, rzadziej zajmują okolice narządów płciowych zewnętrznych. Udokumentowano częsty związek występowania włókniaków miękkich z otyłością, cukrzycą oraz z wiekiem zwłaszcza u osób powyżej 50 r.ż. Włókniaki miękkie nie są złośliwe, a wskazaniem do ich usunięcia jest aspekt kosmetyczny. Metody służące do tego celu to:

-laseroterapia,

- krioterapia,

-elektrokoagulacja,

-zabieg chirurgiczny.

Włókniak twardy

Włókniak twardy zazwyczaj pojedynczy, twardy przy palpacji guzek najczęściej występujący na kończynach dolnych, często w miejscach ukąszenia przez owady. Włókniaki twarde mogą być przebarwione, przypominają wówczas znamiona barwnikowe. Ze względu na głębszą lokalizację w skórze właściwej wskazane jest badanie dermatoskopowe oraz wycięcie chirurgiczne.

Brodawki wirusowe „kurzajki"

Brodawki wirusowe potocznie nazywane „kurzajkami" to małe guzki o cielistej barwie, często szorstkiej powierzchni wywołane przez wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Najczęściej występują u dzieci. „Kurzajki" zazwyczaj są zlokalizowane na dłoniach (brodawki okołopaznokciowe), stopach ( brodawki podeszwowe), twarzy ( brodawki płaskie). Poprzez niewielkie urazy lub drapanie dochodzi do łatwego przenoszenia brodawek na inną okolicę ciała lub na inną osobę np. przez dotyk. Dlatego w przypadku pojedynczej brodawki wirusowej trzeba ją natychmiast usunąć, aby nie dopuścić do zarażania innych. Brodawki wirusowe usuwamy stosując:

- leki do miejscowego, punktowego użycia,

- wyłyżeczkowanie zmiany,

- laseroterapię,

- krioterapię,

-zabieg chirurgiczny.

Mięczak zakaźny

Mięczak zakaźny to charakterystyczny, mały pojedynczy guzek o cielistym zabarwieniu z pępkowatym wgłębieniem w części centralnej pochodzenia wirusowego. Mięczak zakaźny dotyczy skóry głównie u dzieci (zakażenia przedszkolne) oraz błon śluzowych okolic narządów płciowych u dorosłych. Usunięcia mięczaka zakaźnego za pomocą wyłyżeczkowania (w miejscowym znieczuleniu) lub elektrochirurgii z następową aplikacją nalewki jodowej daje dobre rezultaty.

Kłykciny kończyste

Kłykciny kończyste są najczęstszą formą zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV). Najczęściej kłykciny wywołuje HPV typu: 2, 6, 11, rzadziej 30, 42, 43. Kliniczne manifestują się jako kalafiorowate twory, w początkowej fazie jako zmiany grudkowe o cielistym zabarwieniu. Rozpoznanie kłykcin kończystych stawia się na podstawie obrazu klinicznego. Metody terapeutyczne stosowane w leczeniu kłykcin kończystych można podzielić na inwazyjne (laser CO2, elektrochirurgia, kriochirurgia, wyłyżeczkowanie lub styczne ścięcie zmian) i nieinwazyjne (miejscowe leczenie imunomodulujące, szczepionka przeciwko HPV), przy czym w zależności od ilości i lokalizacji zmian często metody te są łączone.

Brodawki łojotokowe

Brodawki łojotokowe to zmiany o charakterze plam lub grudek o brodawkowatej powierzchni, początkowo barwy skóry następnie koloru brązowego lub prawie czarnego. Wielkość brodawek wynosi od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Najczęściej brodawki łojotokowe lokalizują się na tułowiu, twarzy, przedramionach, grzbietach dłoni. Polecane metody leczenia (usuwania brodawek) to:

- laseroterapia,

- elekrokoagulacja,